تنها سه ماه دیگر تا یازدهمین انتخابات ریاست جمهوری زمان باقی‌است.

نسرین وزیری: در این فاصله نگاهی به جغرافیای سیاسی کشور، گویای حضور حداقل سه گروه در عرصه رقابت‌های انتخاباتی پیش رو است. «اصلاح طلبان»، «اصولگرایان تشکیل دهنده شورای هماهنگی نیروهای انقلاب و جبهه متحد اصولگرایان» و «جدایی طلبان از وحدت اصولگرایان» که از سال 84 راه خود را از حلقه اول اصولگرایان جدا کرده و دولت نهم را با محوریت محمود احمدی‌نژاد که حاضر به تمکین از نظر اجماعی شورای هماهنگی نیروهای انقلاب نشده بود، تشکیل دادند. این طیف بعدها و پس از انتخابات سال 88، به دو دسته «باقی ماندگان در دولت» و «اخراجی‌های دولت» تقسیم شدند که دسته اول را به دلیل محوریت مشایی و بقایی، جریان موسوم به انحرافی می‌خوانند و دسته دوم، نام «جبهه پایداری» را برای خود برگزیده است.

تیرماه امسال خبرآنلاین در قالب یک فلش اسامی و سوابق نامزدهای احتمالی انتخابات ریاست جمهوری یازدهم را گردآوری کرده بود {اینجا}.  از آن زمان تا کنون اگرچه برخی هنوز موضع روشنی درباره ورودشان به عرصه انتخابات نداشته‌اند ولی برخی دیگر صراحتا از حضورشان در انتخابات سخن گفته و حتی سفرهای انتخاباتی و یا ستادهایشان را نیز فعال کرده‌اند. رد این نامزدها را در تقسیم بندی گروه‌های سیاسی به ترتیبی که گفته شد، می‌توان جستجو کرد.

اصولگرایان تشکیل دهنده شورای هماهنگی نیروهای انقلاب و جبهه متحد اصولگرایان

شورای هماهنگی نیروهای انقلاب در آستانه انتخابات ریاست جمهوری سال 84 به منظور ایجاد وحدت میان اصولگرایان تشکیل شد. برخی از اعضای آن شورا و نامزدهای مورد بررسی‌اشان؛ همچنان در معرض کاندیداتوری احتمالی هستند. از علی‌اکبر ناطق نوری که رئیس آن شورا بود گرفته تا قالیباف و ولایتی و رضایی که از نامزدهای آن انتخابات بودند.

اگرچه نامزدی احتمالی ناطق نوری در هاله‌ای از ابهام است{اینجا} اما برخی از او به عنوان نامزد مد نظر هاشمی برای تشکیل دولت وحدت ملی یاد می‌کنند. حسن روحانی از چهره‌های نزدیک به ناطق نوری و هاشمی در جامعه روحانیت مبارز است که اگر چه گفته بود «ضرورتی برای نامزدی نمی‌بینم» اما شیب رو به رشد سخنرانی‌های اخیرش گویای کمرنگ شدن بی میلی او است.

علاوه بر روحانی، باهنر و پورمحمدی هم اگرچه از اعضای شورای هماهنگی نیروهای انقلاب نبودند اما از اعضای احزاب و تشکل‌های تشکیل دهنده آن شورا یعنی جامعه اسلامی مهندسین و جامعه روحانیت مبارز هستند که این روزها اسامی‌اشان در صف نامزدهای احتمالی دیده می‌شود. {اینجا و اینجا} البته پورمحمدی که این روزها تعداد سخنرانی‌ها و اعلام مواضعش رشد چشمگیری داشته، حضورش را قطعی اعلام نکرده و هربار به این نکته اکتفا کرده است که «اگر شرایط مناسب باشد در انتخابات شرکت می‌کنم». است که در دو هفته اخیر به جد سفرهای انتخاباتی‌اش را کلید زده است. {اینجا} محسن رضایی از نامزدهای مورد بررسی شورای هماهنگی که یک شب ماده به انتخابات 84 انصراف داد هم این روزها نامزد قطعی جبهه ایستادگی در انتخابات

در میان موسسین، اعضا و نامزدهای شورای هماهنگی نیروهای انقلاب؛ برخی نیز پیش از تلاش برای وحدت، ساز دیگری کوک کرده‌اند. چه آنکه ولایتی، حدادعادل و قالیباف بی اینکه از دیگر چهره‌ها و گروه‌های اصولگرا نظرخواهی کنند، تصمیم به تشکیل ائتلاف سه نفره‌ای گرفتند و بعد به دنبال جلب حمایت رفتند. در ائتلاف مذکور نیز تنها حدادعادل و ولایتی درباره برنامه‌های انتخاباتی این هیات سه نفره اظهار نظر کرده {اینجا و اینجا} و قالیباف موضع سکوت اتخاذ کرده است.{اینجا}

جدایی طلبان از وحدت اصولگرایان؛ حامیان امروزه احمدی‌نژاد و اخراجی‌های دولت

علاوه بر سعیدی‌کیا و پورمحمدی که روزگاری وزیر احمدی‌نژاد بوده و امروزه از نامزدهای محتمل انتخابات ریاست جمهوری هستند، از احتمال نامزدی منوچهر متکی، پرویز فتاح، مسعود میرکاظمی و کامران باقری لنکرانی نیز در حلقه وزرای اخراجی دولت، نام برده می‌شود. {اینجا ، اینجا و اینجا } البته لنکرانی گفته است که «کاندیدای ریاست جمهوری نخواهم شد».

آخرین نمونه از نامزدهای احتمالی اخراجی دولت، مرضیه وحید دستجردی است که روز گذشته احزاب زنان اصولگرا از او اعلام حمایت کردند. حال آنکه خانم وزیر هنوز پاسخی به دعوت آنها نداده است. {اینجا} به جز او و متکی که دارای سوابقی در جبهه پیروان خط امام و رهبری بوده و از حمایت گروه‌های سنتی اصولگرا همچون جامعه زینب و موتلفه اسلامی برخوردارند، مابقی وزرای اخراجی دولت که در معرض کاندیداتوری برای انتخابات ریاست جمهوری قرار دارند، از نامزدهای جبهه پایداری به شمار می‌روند. برخی نیز از سعید جلیلی به عنوان نامزد مورد حمایت شاخه قم جبهه پایداری برای انتخابات آتی نام برده‌اند.

البته بخشی از «جدایی طلبان از وحدت اصولگرایان» در سال 84؛ همچنان ساکن پاستور هستند. اگرچه احمدی‌نژاد معرفی نامزدی از سوی خودش را تکذیب کرده {اینجا} اما روزی نیست که در فضای سیاسی و رسانه‌ای کشور از حمایت پنهان و آشکار رئیس جمهور از نامزدی اسفندیار رحیم مشایی ذکری نشود. با وجود تکذیب‌های سوری مشایی {اینجا}، انتخاب شعار «زنده باد بهار» از سوی وی و تکرارش از جانب رئیس جمهور در سخنرانی 22 بهمن، این گمانه را بیش از پیش تقویت کرده است. {اینجا و اینجا}

برخی که رد صلاحیت مشایی از سوی شورای نگهبان را قابل پیش‌بینی می‌دانند؛ از چهره‌های دیگری در دولت به عنوان نامزد مورد حمایت احمدی‌نژاد نام می‌برند. علی نیکزاد یکی از این گزینه‌ها بود که از صحنه رقابت انتخاباتی ریاست جمهوری کنار کشید و علی اکبر صالحی هم اعلام کرد که « نامزد ریاست جمهوری نمی?شوم ». غلامحسین الهام و حمید بقایی از دیگر گزینه‌های احتمالی دولت برای نامزدی در انتخابات ریاست جمهوری بودند.(واکنش آنها به  نامزدیشان را اینجا و اینجا بخوانید).

اصلاح طلبان؛ نامزدهای در سایه و امیدوار به آرای خاکستری

اصلاح طلبان هم اگرچه برخی حضورشان در انتخابات را مشروط خوانده‌اند؛ اما برخی همچون کواکبیان رسما اعلام حضور کرده {اینجا} و یا همچون محمد شریعتمداری مشغول چیدن اعضای ستادهای انتخاباتی‌اش است {اینجا}و برخی همچون عارف نیز دیدارهای انتخاباتی خود را کلید زده‌اند {اینجا} اما می‌گوید «برای کاندیداتوری هنوز به‌ نتیجه نرسیده‌ام». وجه مشترک همه این چهره‌‌ها این است که نیم نگاهی به نامزدی احتمالی سید محمد خاتمی دارند و در صورت کاندیداتوری وی {اینجا} کناره‌گیری خواهد کرد و از سوی دیگر به جلب آرای خاموش یا آرای خاکستری در انتخابات آتی امید بسته‌اند.

در میان دیگر نامزدهای احتمالی اصلاح طلبان می‌توان به محمدعلی نجفی وزیر اسبق و عضو شورای شهر اشاره کرد که پس از سکته ناگهانیش کمتر در مظان نامزدی است {اینجا} و اسحاق جهانگیری هم ماه‌هاست در رسانه‌ها حضور پررنگی ندارد.{اینجا}

اعلام عدم حضور سیدحسن خمینی در نقش کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری {اینجا} و تکذیب نامزدی کمال خرازی {اینجا} را هم که به مجموعه اسامی نامزدهای احتمالی اصلاح طلبان بیافزاییم، مطایبه محمد شریعتمداری که گفته بود اصلاح طلبان آنقدر نامزد دارند که می‌توانند صادر کنند؛ جدی به نظر می‌رسد. بویژه آنکه برخی محمد سعیدی کیا وزیر پیشین مسکن، راه و جهاد در دولت‌های گذشته را نیز در زمره اصلاح طلبان برشمرده و او را نامزد این طیف می‌دانند. {اینجا}